«Ο 17χρονος Γιάννης δεν πρόλαβε να ζήσει… Δεν πρόλαβε να χαρεί τίποτα στη ζωή του… Δυστυχώς, μοίρα κακή έκοψε το νήμα της ζωής του πρόωρα και άδικα»
«Γεύμα Αγάπης» εις μνήμη του Γιάννη Εγγλέζου, του 17χρονου μαθητή όπου τόσο νωρίς και αδόκητα κόπηκε το νήμα της ζωής του στις 18 Σεπτεμβρίου, 2015.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ανακοίνωση του Κέντρου Προσφοράς και Αγάπης “Άγιος Χριστόφορος”, το σημερινό «Γεύμα Αγάπης», προσφέρθηκε στη μνήμη του Γιάννη Εγγλέζου από τους γονείς του Παναγιώτα και Παναγιώτη Εγγλέζου.
«Δεν πρόλαβε να ζήσει… Δεν πρόλαβε να χαρεί τίποτα στη ζωή του… Δυστυχώς, μοίρα κακή έκοψε το νήμα της ζωής του πρόωρα και άδικα»
Ο Γιάννης Εγγλέζου ήταν ένα 17χρονο αγόρι γεμάτο αγάπη για τη ζωή, με ένα γεμάτο χαμόγελο, ένα χαμόγελο λαμπερό. Ήταν ευαίσθητος, κοινωνικός και καλοσυνάτος. Ήταν η καρδιά της παρέας και αγαπούσε πολύ τους φίλους του. Δυστυχώς όμως, έφυγε τόσο πρόωρα για το μακρύ και χωρίς γυρισμό ταξίδι αφήνοντας πίσω τα όνειρα του. Το αγαπημένο του σχολείο…
Η οικογενειακή φίλη και υπεύθυνη της συντονιστικής επιτροπής, Μαρία Ευαγγέλου, ανέφερε στο ant1iwo:
«Ο Γιάννης γεννήθηκε στις 21/7/1998 στο Ξυλοφάγου. Ήταν ένα υπέροχο παιδί, όλο ζωή. Καλόκαρδος και τολμηρός, δεν φοβόταν τον κίνδυνο. Είχε ακόμα έναν αδελφό και οι γονείς του, Παναγιώτης και Γιώτα Εγγλέζου, είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Πάντα πάλευαν για το καλύτερο και μεγάλωσαν τα παιδιά τους με ήθος και αρχές.
Ο Γιάννης ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του– μηχανικός βαρέων οχημάτων-και τα απογεύματα, μετά το διάβασμα, πήγαινε και τον βοηθούσε. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο το 2013, γράφτηκε στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου, στον κλάδο της μηχανολογίας. Ήταν καλός μαθητής και τον αγαπούσαν πολύ όλοι οι καθηγητές του. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στο σχολείο. Τίποτα όμως δεν πρόλαβε να χαρεί…
Στις 18 Σεπτεμβρίου 2015…
Ο Γιάννης οδηγούσε τη μοτοσυκλέτα του και κάτω από άγνωστες συνθήκες, έχασε τη ζωή του. Έσβησε στην άσφαλτο μαζί έσβησαν και τα όνειρα του, το υπέροχο χαμόγελο του! Καίγεται η ψυχή των γονιών του, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να παρηγορήσει δυο γονείς. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει τον πόνο τους…