Οι ΑμεΑ χρειάζονται την έμπρακτη αλληλεγγύη μας. Χρειάζονται ελευθερίες, νομοθεσίες και προσβασιμότητα σε χώρους και επιχειρήσεις. Ζητούν σεβασμό και τίποτα περισσότερο/
Πριν από 28 χρόνια, ο ΟΗΕ καθιέρωσε την 3η Δεκεμβρίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, προκειμένου να διευρύνει την ενημέρωση του κοινού, προωθώντας τα δικαιώματα και την ευημερία των ΑμεΑ σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής.
Πεποίθησή μου είναι πως για να έχουν ουσία οι οποιεσδήποτε παρεμβάσεις για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα, πρέπει να συνοδεύονται από συγκεκριμένες προτάσεις που θα προωθήσουν τα δικαιώματα και την ευημερία των ΑμεΑ, σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο και υπό το φως της σημερινής Ημέρας, πραγματοποίησα επαφές με την Παγκύπρια Ομοσπονδία Συνδέσμων Γονέων Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες, καθώς και με αρκετές προσωπικότητες-γνώστες του θέματος, ώστε να ενημερωθώ για τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντούν οι ΑμεΑ.
- Ιδιαίτερα για τα παιδιά, καταγράφηκαν οι εξής ανάγκες:
- Δημιουργία κέντρων ημερήσιας φροντίδας αλλά και 24ωρης διαμονής
- Διασφάλιση της συνέχισης λειτουργίας των Ειδικών Σχολίων
- Παραχώρηση σχολικών βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή: Αποδεδειγμένα, οι ΑμεΑ μαθητές/ριες μπορούν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα μέσω ηλεκτρονικών μέσων (υπολογιστές, τάμπλετς κτλ). Π.χ. μαθητές με πρόβλημα όρασης μπορούν να μεγεθύνουν τα κείμενα ή/και να τα ακούσουν στον υπολογιστή τους.
- Εξειδίκευση εκπαιδευτικών στη διδασκαλία παιδιών με αναπηρία.
- Δημιουργία κατασκηνωτικού χώρου για ΑμεΑ
Επιπλέον:
- Χρειάζεται να υιοθετηθούν σωστές τεχνικές προδιαγραφές για πεζοδρόμια, πεζόδρομους, πλατείες, δημόσια κτίρια και επιχειρήσεις. Η δημιουργία ραμπών σε δημοσίους χώρους, οι ράμπες σε εισόδους κατοικιών/ πολυκατοικιών, η διαπλάτυνση θυρών, τα λειτουργικά σπίτια είναι μερικά από τα ζητήματα που τίθενται στους αρμοδίους.
- Είναι αναγκαία τα προσβάσιμα λεωφορεία
- Επιβάλλεται να σεβαστούμε τους χώρους στάθμευσης των ΑμεΑ, αλλά και τους χώρους που χρειάζονται. Να μην σταθμεύουν, δηλαδή, τα αυτοκίνητα πάνω στις ράμπες των πεζοδρομίων ή σε εισόδους που κλείνουν την πρόσβαση. Να σκεφτόμαστε πάντα ότι από ένα σημείο μπορεί να περάσει ένα αναπηρικό τροχοκάθισμα, όπως και μια μητέρα με το παιδί της στο καροτσάκι.
- Οι χώροι υγιεινής των ΑμεΑ να μην μετατρέπονται σε αποθήκες.
- Ήρθε η ώρα το κράτος να εκπονήσει και ένα στεγαστικό σχέδιο. Τόσο για κάλυψη κόστους μετατροπών μετά από απόκτηση αναπηρίας, αλλά και για απόκτηση κατοικίας.
- Να μελετηθεί το ενδεχόμενο οι θεσμικοί παράγοντες / αξιωματούχοι του κράτους να έχουν πάντοτε δίπλα τους άτομο που να επικοινωνεί στη νοηματική γλώσσα.
- Αντί Ημέρα Αναπηρίας, μπορεί να εξεταστεί η πιθανότητα να καθιερώσουμε έναν Μήνα Αναπηρίας, κατά τον οποίο θα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και σεμινάρια και θα δοθεί ο λόγος στους ίδιους τους ΑμεΑ να μιλήσουν για τα βιώματά τους.
Όχι μόνο σήμερα, αλλά κάθε μέρα, ο κάθε ένας και η καθεμιά από εμάς πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι ΑμεΑ είναι ισότιμοι πολίτες και άτομα με ικανότητες που χρειάζονται υποδομές για να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή ως ίσοι μεταξύ ίσων. Χρειάζονται την έμπρακτη αλληλεγγύη μας. Χρειάζονται ελευθερίες, νομοθεσίες, χώρους και προσβασιμότητα. Ζητούν σεβασμό και τίποτα περισσότερο.
Νίκου Γεωργίου
Επαρχιακός Γραμματέας ΔΗΣΥ Αμμοχώστου, Δημοτικός Σύμβουλος Λάρνακας