Του Αλέξανδρου Ηλία
Σήμερα θα βιαστείς ξανά Βασιλεύουσα μου. Πονάμε να σε βλέπουμε να γίνεσαι έρμαιο στις ορέξεις τους και να κοιτάζουμε ανήμποροι να αντιδράσουμε.
Τα λόγια φτωχά να περγράψω τα συναισθήματα. Λύπη, θλίψη αλλά και οργή που σ’ αφήσαμε μόνη σου να βιώνεις αυτό το μαρτύριο. Να ξέρεις πονάμε όλοι οι Αμμοχωστιανοί και αυτοί που σε έζησαν αλλά και μεις που δεν σε ζήσαμε και έχουμε την τιμή να λέμε ότι είμαστε και Βαρωσιώτες.
Σήμερα, με αυτό το μακάβριο για τους πρόσφυγες αλλά και για ολόκληρη την Κύπρο θέαμα που θα παρακολουθήσουμε, ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος τετελεσμένων που επεδίωκε να δημιουργήσει η Άγκυρα, ώστε να φέρει τα πράγματα εκεί που τα ήθελε πριν την έναρξη της νέας προσπάθειας του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ γαι την επανάληψη των συνομιλιών για το Κυπριακό σε μια προσπάθεια επίτευξης λύσης.
Άντεξε κυρά μου, άντεξε…άντεξε όπως στάθηκες εκεί αγέρωχη 46 χρόνια. Στάσου περήφανα και σήμερα σε αυτό που θα βιώσεις. Να σκέφτεσαι τα παιδιά σου, τα Βαρωσιώτικα σου, αυτά που αυτά που ξέρεις και αυτά που δεν είδες ποτέ. Είμαστε εδώ και δεν σε αφήνουμε και θα έρθει η ώρα τους, δεν γίνεται να μην έρθει. ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ότι και να κάνουν, όσο και να σε λεηλατήσουν.
Σήμερα στο Βαρώσι θα γραφτεί ακόμη μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της ταλαιπωρημένης μας πόλης, αλλά και μια μαύρη σελίδα στο ποινικό μητρώο της Τουρκίας. Ένα ποινικό μητρώο που γέμισε αλλά κανένα δικαστήριο, κανένας παγκόσμιος οργανισμός, κανένας ισχυρός της Ε.Ε. δεν δείχνει διάθεση και βούληση να εξετάσει.
«Ολάκερη πόλη μες το κρατητήριο»
Υ.Γ.Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λάρνακα. Μια πόλη που αγαπώ, σέβομαι και λατρεύω, της οποίας γνωρίζω την κάθε της γωνιά.
Κατάγομαι από την Αμμόχωστο, δεν την είδα, δεν την έζησα, τελώ όμως εν οδύνη το ιερό καθήκον προς τους προγόνους μου να κρατήσω τη μνήμη της ζωντανή.