Το Διοικητικό Δικαστήριο ακύρωσε απόφαση του Εφόρου Φορολογίας με την οποία είχε επιβληθεί σε εταιρεία Φόρος Προστιθέμενης Αξίας της τάξεως των €161.792,13.
Ενώπιον του Δικαστηρίου η εταιρεία υποστήριξε ότι η απόφαση για επιβολή του ΦΠΑ λήφθηκε από όργανο που διορίστηκε με αντισυνταγματική νομοθετική πρόβλεψη, εφόσον οι διατάξεις του άρθρου 4 του περί Τμήματος Φορολογίας Νόμου (Ν.70(Ι)/2014), ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, το οποίο προβλέπει ότι ο Έφορος διορίζεται από το Υπουργικό Συμβούλιο, παραβιάζουν το Σύνταγμα: και τούτο καθότι, αποκλειστική αρμοδιότητα για διορισμό σε δημόσιες θέσεις έχει, βάσει του Συντάγματος, μόνο η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας.
Οι δικηγόροι της εταιρείας Καλλής & Καλλής Δ.Ε.Π.Ε., υποστήριξαν επίσης ότι με προηγούμενη απόφαση του το Διοικητικό Δικαστήριο είχε κρίνει ότι ο διορισμός του Εφόρου Φορολογίας από το Υπουργικό Συμβούλιο, αντί από την ΕΔΥ, ήταν παράνομος ως αντισυνταγματικός και τον ακύρωσε. Στην εν λόγω απόφαση, κρίθηκε ότι οι διατάξεις του άρθρου 4(1) του Νόμου, δυνάμει του οποίου το Υπουργικό Συμβούλιο είχε διορίσει τον κ. Γ. Τσαγκάρη στη θέση του Εφόρου Φορολογίας, αντιβαίνουν στις διατάξεις των Άρθρων 122 έως 125 του Συντάγματος, βάσει των οποίων το μόνο αρμόδιο όργανο, για διορισμό προσώπων στη Δημόσια Υπηρεσία, είναι η ΕΔΥ και όχι το Υπουργικό Συμβούλιο.
Το Διοικητικό Δικαστήριο έκρινε ότι η ακύρωση του διορισμού του Εφόρου επιφέρει και την ακύρωση των πράξεων που το εν λόγω όργανο εξέδωσε πριν από την ακύρωση του διορισμού του, όπως είναι εν προκειμένω και η επίδικη απόφαση. Έκρινε επίσης, ότι στην υπό κρίση περίπτωση, δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής τα περί de facto διοικητικού οργάνου, προκειμένου να διασωθεί η υπό του Εφόρου εκδοθείσα επίδικη απόφαση. Εφόσον δε ο Έφορος Φορολογίας κ. Τσαγκάρης, διορίστηκε δυνάμει αντισυνταγματικού, ως διακηρύχθηκε, Νόμου, κάθε πράξη ή/και απόφαση που λαμβάνεται έξω από το συνταγματικό πλαίσιο στερείται οποιουδήποτε νομίμου ερείσματος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την ακύρωση του διορισμού του Εφόρου Φορολογίας, το Υπουργικό Συμβούλιο δεν προχώρησε στην τροποποίηση του πιο πάνω Νόμου με σκοπό να εναποθέσει την αρμοδιότητα διορισμού του Εφόρου στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας. Αντίθετα, άσκησε έφεση και καταχώρησε αίτηση για αναστολή του αποτελέσματος της ακυρωτικής απόφασης. Ταυτόχρονα προώθησε τροποποίηση του πιο πάνω Νόμου ώστε να επιτρέπει στον υπουργό Οικονομικών την ανάθεση των εξουσιών του Εφόρου αντί για 3 μήνες όπως προβλεπόταν αρχικά, για 6 μήνες με παράταση για άλλους 6 μήνες. Η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε την τροποποίηση κατά πλήρη παραγνώριση των συνεπειών επί των Κρατικών Εσόδων.