H παράσταση «Ράφτης κυριών» του Ζορζ Φεντό, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Γιάννη Μπέζου, έρχεται και στη Κύπρο το τέλος Ιουλίου. Για πρώτη φορά ο ανατρεπτικός λόγος και το εκρηκτικό χιούμορ του Ζορζ Φεντό συναντούν τη μουσική, σε πρωτότυπη σύνθεση, του Φοίβου Δεληβοριά.
Ο «Ράφτης κυριών», το διασημότερο έργο του Φεντό -το έγραψε στα είκοσι πέντε του χρόνια, το 1887, γνωρίζοντας την πρώτη μεγάλη του επιτυχία-, είναι μια κλασική, απολαυστική κωμωδία γεμάτη απρόοπτα, έξυπνο χιούμορ και καταιγιστική δράση. Η συζυγική απιστία γίνεται το εργαλείο για να σατιριστούν η υποκρισία, η σεμνοτυφία και τα μικροαστικά ήθη δημιουργώντας την εικόνα της απόλυτης φάρσας.
«Τα έργα του Ζορζ Φεντό», σημειώνει ο Γιάννης Μπέζος, «όσο επιφανειακά και “αντιπνευματικά” φαίνονται, τόσο απαιτητικά είναι στη σκηνική τους πραγμάτωση. Η φάρσα, αυτό το υποείδος της κωμωδίας, που αντιμετωπίζεται συνήθως με απαξιωτικό τρόπο από καλλιτέχνες και καλλιτεχνίζοντες, είναι ο χώρος όπου ο ηθοποιός οφείλει να γίνει δημιουργός και ποιητής ενός χρόνου που την ίδια στιγμή θα τον συμμεριστεί το κοινό. Στόχος είναι το γέλιο το πρωτόγονο. Δηλαδή η μεγάλη μας παρηγοριά».
Ο Φοίβος Δεληβοριάς συνεργάζεται ξανά με τον Γιάννη Μπέζο γράφοντας τραγούδια για το έργο: «Το θέατρο των τελευταίων 20 χρόνων δεν ξέρει τι ακριβώς να κάνει με την κωμωδία, ιδιαίτερα την κλασική. Τα πάντα επιστρατεύτηκαν: η αποδόμηση, η καρτουνίστικη υπερβολή, η αποστασιοποίηση, η “δεύτερη ανάγνωση”. Κι όμως το είδος δύο πράγματα χρειάζεται: το σώμα και τη γλώσσα. Ο Μπέζος είναι από τους λίγους που το θυμούνται και το υπηρετούν ταπεινά. Είναι γνήσιος, ενστικτώδης κωμικός της μεγάλης μεσογειακής μεταπολεμικής παράδοσης. Συνεργαστήκαμε σε νεοελληνική κωμωδία και θαύμασα το γούστο και την ακρίβειά του, αλλά και τον εφηβικό χαρακτήρα του. Ανυπομονώ για τον Φεντό του. Σκέφτομαι ήδη το Παρίσι μιας εποχής, έτσι όπως θα το νοσταλγούσαν κάποτε δικοί μας κωμικοί και συγγραφείς. Με τα σκαμπρόζικα τραγουδάκια που μιλούσαν για το αθώο ψέμα του παράνομου έρωτα και το δικαίωναν μέσα απ’ το χιούμορ. Τέτοια θα προσπαθήσω να κάνω και τον ευχαριστώ ξανά για την πρόσκληση».
Υπόθεση του έργου
Στο Παρίσι του 1890, της Μπελ Επόκ, του Τουλούζ Λωτρέκ, της Μονμάρτης και του Μουλέν Ρουζ, ο Ζωρζ Φεϋντώ γράφει την κωμωδία καταστάσεων «Ράφτης Κυριών» (1887) που θεωρείται κατά κοινή ομολογία το καλύτερό του έργο.
Σε μια συνοικία του Παρισιού, ένας γιατρός επιστρέφει ξημερώματα στην συζυγική στέγη μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα απιστίας. Εκεί τον περιμένουν ο υπηρέτης του, η γυναίκα του και στη συνέχεια εισβάλλει η πεθερά του, ενώ ο καλύτερός του φίλος προσπαθεί να του ενοικιάσει ένα διαμέρισμα το οποίο αργότερα μετατρέπεται σε ερωτική φωλιά-ραφείο.
Συναντήσεις που δεν έπρεπε να συμβούν, αλήθειες που καταλήγουν σε κατά συνθήκη ψέματα, συνεχείς εναλλαγές ρόλων και κωμικά απρόοπτα, συνθέτουν μια εικόνα απόλυτης φάρσας. Ο Ζωρζ Φεϋντώ, όπως και ο Ευγένιος Λαμπίς, είναι ανατόμος της συζυγικής απιστίας, διεισδύει και κριτικάρει τα ήθη της αστικής τάξης με τρόπο ανελέητο αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά χιουμοριστικό!
Παραστάσεις
Λάρνακα – Παττίχειο Αμφιθέατρο 24 ΙΟΥΛΙΟΥ
Λεμεσός – Κηποθέατρο 25 & 26 ΙΟΥΛΙΟΥ
Λευκωσία – Αμφιθέατρο ΣΚΑΛΙ Αγλαντζιάς 27 & 28 ΙΟΥΛΙΟΥ
Ώρα έναρξης: 21:00