Ένας μικρός ήρωας μιλά για τον δικό του Γολγοθά.
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Φεβρουαρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (INTERNATIONAL CONFEDERATION OF CHILDHOOD CANCER PARENT ORGANIZATIONS – ICCCPO), για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για τις παιδικές νεοπλασίες (καρκίνους) και για την ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος σχετικά με τις ανάγκες των παιδιών που νοσούν από καρκίνο σε όλο τον πλανήτη.
Σήμερα…
Όλοι μαζί να ευχηθούμε και να προσευχηθούμε στο Θεό να κάνει καλά όλους εκείνους τους μικρούς ήρωες ζωής. Τους αληθινούς survivors που σε πολύ τρυφερή ηλικία άκουσαν την άγνωστη για εκείνα, μέχρι τότε, λέξη «καρκίνος». Από πολύ νωρίς, κλήθηκαν να δώσουν τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής τους, για τη ζωή τους. Η καθημερινότητά τους άλλαξε…
Η ανεμελιά και η ξεγνοιασιά των παιδικών χρόνων αντικαταστάθηκε από εξετάσεις, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες. Η ζωή τους μοιράζεται ανάμεσα στο νοσοκομείο και το σπίτι. Ας προσευχηθούμε λοιπόν για όλα εκείνα τα παιδάκια! Μακάρι όλα να κερδίσουν και να αρχίσουν να καταστρώνουν σχέδια για το μέλλον τους, να κάνουν όνειρα και η ζωή τους να γίνει όμορφη όπως ήταν πριν τον καρκίνο.
Η σημερινή ημέρα όμως…
Δεν είναι αφιερωμένη μόνο στα παιδιά που δίνουν τη δική τους καθημερινή μάχη αλλά και στους γονείς των παιδιών με καρκίνο, που προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο άρρωστο παιδάκι και στα άλλα τους παιδιά που επίσης τους χρειάζονται αλλά και ανάμεσα στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις και τις απαιτήσεις της ασθένειας. «Η καλύτερη θεραπεία είναι η αγάπη και η προσευχή!» μας είπαν πολλοί γονείς.
Ένας μικρός ήρωας μιλά για τον δικό του Γολγοθά
Ο Κυριάκος Γεωργίου είναι ένα 12χρονο αγοράκι από τη Λεμεσό που διαγνώστηκε με καρκίνο όταν ήταν 5 μηνών. Ο μικρός ήρωας ζωής, ο πραγματικός λεβέντης, σήμερα μαζί με τους γονείς του στέλνουν το δικό τους μήνυμα!
Οι γονείς του Κυριάκου, Γαβριήλ και Έλενα, αναφέρουν στο Ant1.com.cy:
«Παρατηρήσαμε ότι ο γιος μας έχανε βάρος και το ματάκι του έκανε κάποιες περίεργες κινήσεις. Ο μαγνητικός άρχισε να βάζει στο λεξιλόγιό μας νέες πρωτόγνωρες λέξεις, όπως όγκος, οπτικό χίασμα, υποθάλαμος, υδροκέφαλο. Η γη χάθηκε κάτω από τα πόδια μας… Πώς γίνεται ένα μωράκι, ακόμα αβάπτιστο, να είχε όγκο 5,5 εκατοστά σε ένα τόσο μικρό κεφαλάκι!
Οι γιατροί μας είπαν πως δεν μπορούσε να χειρουργηθεί. Αν γινόταν κάτι τέτοιο τότε θα έμενε τετραπληγικός. Μόνο χημειοθεραπείες μπορούσαμε να κάνουμε. Με δικά μας έξοδα πήραμε το παιδάκι μας σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αγγλίας. Αρχίσαμε εκεί τις χημειοθεραπείες και τις συνεχίσαμε στο Παιδοογκολογικό τμήμα του Μακάρειου Νοσοκομείου Λευκωσίας.
Μέχρι 2 ετών έκανε χημειοθεραπείες αλλά ο όγκος μια μίκραινε, μια μεγάλωνε. Κάποιοι γιατροί μας έδιναν ελπίδες και κάποιοι όχι. Άλλοι μας έλεγαν πως έπρεπε να χειρουργηθεί και άλλοι όχι. Κάποια στιγμή όμως ο όγκος έφτασε τα 12 εκατοστά.
Καθώς περνούσαν όμως οι μήνες…
Ο Κυριάκος μας άρχισε να χάνει την όρασή του. Ακολούθησαν οι επιληψίες, ώσπου ένα βράδυ έχασε τις αισθήσεις του. Με ασθενοφόρο διακομίσθηκε εσπευσμένα στο Μακάριο Νοσοκομείο και ο μαγνητικός έδειξε πως έκλεισε η βαλβίδα. Την επόμενη μέρα υπέστη αιμορραγία από την ταχεία αύξηση του όγκου. Τότε ήταν που μας είπαν ότι ο Κυριάκος δεν είχε ελπίδες…
Έμεινε στην εντατική για 3 βδομάδες και δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον. Είχαμε απελπιστεί… δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Το παιδί μας όμως ευτυχώς συνήλθε αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει. Οι γιατροί μας είπαν πως η κατάσταση του ήταν σταθερή αλλά θα έπρεπε να χειρουργηθεί.
Ήταν οι 5 πιο εφιαλτικοί μήνες της ζωής μας…
Ακολούθησαν 10 χειρουργεία μέσα σε 5 μήνες και πραγματικά ο γιος μας έζησε από θαύμα αφού έχανε συνέχεια βάρος. Από τους πόνους που είχε χτυπούσε το κεφαλάκι του στον τοίχο και η δική μας καρδιά καιγόταν. Στιγμές πόνου και αγωνίας που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε…
Πριν από 2 χρόνια ο όγκος άρχισε να μεγαλώνει και ο Κυριάκος μας έκανε ακτινοθεραπεία. Τώρα κάνουμε κάθε 4 μήνες μαγνητικό και φαίνεται ότι ο όγκος παραμένει σταθερός αν και γύρω από αυτόν δημιουργήθηκαν κίστες που μεγάλωναν και το καλοκαίρι που μας πέρασε χειρουργήθηκε ξανά.
Η ζωή του Κυριάκου σήμερα…
Πηγαίνει στη Σχολή Τυφλών στη Λευκωσία και είναι ευτυχισμένος. Έμαθε να περπατάει, να καλλιεργεί τα πολλά ταλέντα του και λατρεύει τη μουσική. Γενικότερα, ζει μια φυσιολογική ζωή.
Η καλύτερη θεραπεία είναι η αγάπη και η προσευχή αυτό ξέρουμε και σήμερα που είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου, ευχόμαστε σε όλους τους μικρούς ήρωες να ξεπεράσουν σύντομα αυτόν τον εφιάλτη και να αρχίσουν να κάνουν όνειρα γεμάτα φως και αγάπη!
Έλενα: «Τα παιδιά με καρκίνο είναι πραγματικοί μαχητές της ζωής. Τους αξίζει κάθε έπαινος και θαυμασμός. Αγωνίζονται καθημερινά με σθένος και υπομονή για να νικήσουν τον εχθρό τους. Δεν είναι για λύπηση αλλά αποτελούν φωτεινά παραδείγματα για όλους εμάς που γκρινιάζουμε για τα ασήμαντα και ευτελή. Όλοι εμείς είμαστε πολύ μικροί απέναντι σε αυτούς τους γίγαντες που καταφέρνουν να σηκώσουν το δικό τους σταυρό και να διαβούν το δύσβατο μονοπάτι. Όμως ξέρουν ότι μετά την καταιγίδα εμφανίζεται ο ήλιος και το ουράνιο τόξο που δίνουν ξανά φως και χρώματα στα παιδικά τους όνειρα».
Το μήνυμα του μικρού Κυριάκου: «Μη χάνετε ποτέ την πίστη και την ελπίδα σας. Να ζείτε και να απολαμβάνετε το σήμερα και να μην αγχώνεστε για το αύριο. Ένας νέος ήλιος θα ανατείλει αύριο που θα φωτίσει τη μέρα…».
